Een coachingsparadox
Kortgeleden las ik een vlog van Seth Godin, die ik hoog heb zitten op het gebied van executive coaching. Hij gaf aan dat op het hoogste niveau van zowat elke soort prestatie, de mensen die de topprestaties leveren, coaches hebben.
Of het nu musici, topsporters of sprekers zijn, ze hebben allemaal coaches. Seth geeft aan dat wij het zelfs raar zouden vinden als we hoorden van iemand op dat niveau, die er géén had. Waarom worden zakelijke leiders in de zakenwereld dan als de uitzondering gezien als ze een coach hebben?
Seth heeft die vraag onderzocht en geeft een aantal oorzaken die ik interessant vond. Hij geeft aan dat voor veel eindbeslissers, wat ze doen voelt als een verlengstuk van iets dat ze hun hele leven al doen en dus onder de knie hebben. Terwijl die “dus” helemaal niet logisch eruit volgt. Dat is met sporten blijkbaar anders. Daar vinden we dat we er steeds beter kunnen in worden.
Ook bij de coaches zelf ligt een deel van de oorzaak waarom zakelijke leiders geen coach hebben: Godin geeft aan dat sommige coaches overdrijven in wat een coachtraject op kan leveren of ze zijn te vaag in wat een coachtraject nu inhoudt. Daarnaast is het vaak niet eenvoudig te bepalen welke coach we op dat moment nodig hebben voor ons vraagstuk dat dan speelt omdat coaches niet altijd helder zijn in hun specialisme.
Ikzelf heb al ruim 20 jaar diverse coaches (gehad) op verschillende vlakken, die mij helpen mijn blinde vlekken te verkleinen, inzichten geven in mijzelf en mijn omgeving en mij nieuwe tools aanreiken. Deze coaches zorgen er vooral voor dat ik díe onderwerpen aanga, waarvan ik weet dat ik ze zelf uit de weg ga, omdat het gewoon lastige zaken zijn. Dat zijn dan onderwerpen als mijn echte zakelijke en persoonlijke uitdagingen, concrete doelen stellen en ze behalen, en mijn leiderschap binnen mijn organisatie.
En precies dát punt is voor mij de belangrijkste les die ik uit de blog van Godin haalde: Juíst de mensen die het meeste voordeel van een coach kunnen hebben, aarzelen het meest om aan de slag te gaan met een coach. Dan “moeten” ze (net als ik) aan de bak met hun uitdagingen, kansen en bedreigingen in hun bedrijven en hun privé-situaties.
In zijn ervaring ziet Seth Godin dat leiders soms ook bang zijn dat het hebben van een coach kan worden geïnterpreteerd als een teken van zwakte. Alsof ze zaken niet zelf kunnen oplossen. Dat staat nog los van wat er zou kunnen gebeuren, als ze die zaken wel aanpakken, maar niet oplossen met een coach. Faalangst is dan ook een andere reden om geen coach in de hand te nemen.
Godin kent een bedrijf, dat zo sterk gelooft in coaches dat ze er meerderen van in dienst hebben, zodat iedere leider ervan kan profiteren. In Nederland ken ik ook zo’n organisatie en bij binnenkomst bij dat bedrijf merk ik het verschil: mensen zijn authentieker, nemen beter eigenaarschap en men is trots op het bedrijf en de rol die men erin vervult.
En laten we wel zijn: in Nederland betalen leiders niet snel voor een coach, voor iets dat moeilijk te meten is, wat soms lastig uit te leggen is en wat helpt om beter te worden in iets dat normaal gevonden wordt.
Vaak komt een coach pas vaak in beeld als er iets niet goed gaat. Eén van mijn coachées kon mij als coach pas accepteren, toen hem verteld werd dat hij geen coach nodig had, maar er één verdiend had na het tot dan toe alleen gedaan te hebben. Dat gaf hem een enorme rust. De coaching bracht hem veel op het gebied van zijn (persoonlijk) leiderschap.
Tja dan heb je iets te overwinnen. Combineer dat met een aarzeling van veel leiders om de hulpvraag te stellen. Dan is het bijna een wonder dat iemand een coach heeft. Gelukkig zie je steeds meer dat zakelijke leiders inzien dat, zoals Vistage leden het naar elkaar verwoorden “je moet het wel zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.”
De paradox die Seth terecht opmerkt is dat juist de dingen die ons tegenhouden, precies de redenen zijn waarom we in de eerste plaats een coach nodig hebben of verdienen.
Gerelateerde inzichten & artikelen
Netwerken zijn voor bedrijfsleiders en CEO’s van onschatbare waarde. Het biedt de mogelijkheid om te leren van anderen, nieuwe perspectieven op te doen en waardevolle zakelijke contacten te leggen. Een van de organisaties die soms ook wordt genoemd in het gesprek over zakelijk netwerken ...
Bedrijfscultuur, of die nu goed of slecht is, het begint bij het hoogste niveau - daarom is het zo cruciaal voor CEO's om zich bewust te zijn van hun manier van leidinggeven. Empathisch leiderschap is dan ook meer dan alleen een hippe term. Voor ...
Het belang van ondersteunende netwerken voor CEO's en bedrijfsleiders is algemeen bekend. Deze netwerken bieden een bron van advies, steun en aanmoediging, en ze zijn vaak samengesteld uit mensen die positief en ondersteunend zijn - de zogenaamde "cheerleaders". Deze mensen zijn er om te ...
Medewerkers "betrokken houden" is niet voldoende in de huidige werkomgeving. We begrijpen nu dat mensen de best mogelijke "werknemerservaring" (EX) willen die je kunt bieden. EX is de ziel van een bedrijfsgemeenschap, die het hart en de waarden van de CEO weerspiegelt, wiens gedeelde ...
